Seslerimiz
Araziden Seslerimiz (2023-05-15)
Kültür ve Turizm Bakanlığı tarafından her yıl yayınlanan kazı sonuçlarının yer aldığı Kazı Sonuçları Toplantısı‘nda yeni bir yayını sizlerle paylaşmaktan mutluluk duyuyoruz. Bu makalede, Kaymakçı’da kısıtlı olan 2021 sezonunda yürütülen bazı çalışmalar değerlendirilmektedir. Ayrıntılar için aşağıya bakınız!
Manisa ilinin uzun vadeli tarihine odaklanan bir kitapta yer alan yeni bir bölüm, kuraklıkların Marmara Gölü’nün sulak alanı üzerindeki etkisini araştırıyor. Çalışma, göl havzasından yıllarca elle toplanmış “Kobra” karot verilerine dayanmaktadır. Bibliyografik detaylar için aşağıya bakınız.
Vardar, Serdar, Roosevelt, Christopher H. ve Christina Luke. 2022. “Kuraklığın Kontrolündeki Marmara Gölü Sulak Alanına Paleocoğrafya Açısından Bakış (Gölmarmara-Manisa).” Manisa: Akademik Araştırma Işığında (Fen Bilimleri & Coğrafya & İktisat) Cilt-4, eds. Yüksel Abalı, Orkide Minareci, Sermin Çam Kaynar ve Leman İncedere, 510–529. Ankara, TR: Berikan Yayınevi. ISBN 9786258365962 / 9786257457521.
Bu yeni makale, lazer destekli profil ölçümlerinin, profil ve fotoğraf illüstrasyonu, morfometrik analizler ve sınıflandırma dahil olmak üzere arkeolojik seramik analizlerinin doğruluğunu ve hızını nasıl artırabileceğine odaklanmaktadır. Bu “önce çevrimiçi” makalenin bibliyografik detayları için aşağıya bakınız!
Demján, Peter, Peter Pavúk ve Christopher H. Roosevelt. 2023. “Laser-Aided Profile Measurement and Cluster Analysis of Ceramic Shapes.” Journal of Field Archaeology 48 (1): 1–18. https://doi.org/10.1080/00934690.2022.2128549.
Özet
Seramikler en yaygın arkeolojik bilgi kaynaklarından biridir, ancak bol miktarda bulunmaları çoğu zaman belgeleme ve analizi zorlaştırmaktadır. Bu makalede, seramiklerin belgelenmesi ve analiz edilmesi için, seramik şeklini ve diğer bilgileri hızlı ve doğru bir şekilde yakalamak için lazer destekli profil ölçümünü içeren ve hem yayın hem de morfometrik analiz için uygun dijital çıktılar sağlayan yeni bir yöntem sunulmaktadır. Bağlantılı yazılım ve veritabanı çözümleri, şekillerin benzerliğe dayalı olarak kümelenmesi için denetimsiz makine öğrenimini mümkün kılmakta ve sonuçta tipolojik analize yardımcı olmaktadır. Seramik kayıtlarındaki mevcut uygulamalara ve hem standart hem de hesaplamalı şekil sınıflandırma analizlerine genel bir bakışın ardından, yeni yaklaşım belgesel ve analitik bir araç olarak tam olarak tartışılmaktadır. Batı Anadolu’daki Orta ve Geç Tunç Çağı yerleşimi Kaymakçı’dan bir vaka çalışması, kayıt yönteminin faydalarını göstermekte ve otomatik ve manuel şekil kümeleme tekniklerinin bir kombinasyonunun şu anda seramik şekil sınıflandırmasında en iyi uygulama olduğunu göstermeye yardımcı olmaktadır.
Yeni bir makale, Mimari Enerjetik yöntemlerinin arkeolojik araştırmalarda nasıl uygulandığını Kaymakçı üzerine kısa bir vaka çalışmasıyla anlatıyor. Bibliyografik detaylar için aşağıya bakınız.
Kaner, Ebru. 2022. “Arkeolojide ‘Yeni’ Bir Yöntem: Mimari Enerji.” TARE: Türk Arkeoloji ve Kültürel Miras Enstitüsü Dergisi 2: 185–97. https://doi.org/10.54930/TARE.2022.5693
Özet
Kazı alanlarında, ören yerlerinde ve müzelerde ziyaretçilerde hayranlık uyandıran antik dönem yapılarının nasıl yapıldığı sorusu hemen herkesin aklını kurcalamıştır. 1900’lerden itibaren zaman zaman deneysel çalışmalarla sorulara yanıt aransa da 1980’lerde mimari enerji çalışma alanının arkeolojiye girmesiyle birçok soru cevaplanmıştır. Bu çalışma, mimari enerji metodu aracılığıyla; iş gücünün nasıl hesaplandığı ve bunun sonucunda elde edilen maliyetlerle toplumun ekonomisinin anlaşılıp anlaşılamayacağı, bu toplumun nasıl bir sosyal yapısının olduğu, iş gücünün nasıl organize edildiği, iş gücündeki cinsiyet rollerinin dağılımı ve yerleşimin nüfusunun nasıl hesaplanabileceği gibi pek çok bilinmeyen soruya cevap bulmayı, var olan bilginin ise teyidini sağlamayı amaçlamaktadır. Söz konusu bu “yeni” metodun kullanımı dünyanın çeşitli yerlerindeki pek çok yerleşimde spesifik mimari yapılara ya da bir kentin veya yerleşimin dokusu üzerine uygulanmış olsa da bu durum Anadolu arkeolojisi için henüz başlamamıştır. Bu çalışma ilerleyen dönemlerde Anadolu’da mimari enerji yönteminin kullanılmasını temenni etmektedir.
Yeni kazı sezonuyla birlikte, bu yıl Kaymakçı’ya yeni bir zooarkeolog grubu geldi: Şengül Fındıklar, Yuka Oiwa, Duru Durmaz ve Tuğçe Yalçın.
Koç Üniversitesi Arkeoloji Bölümü ikinci sınıf öğrencisi olan Duru, hayvan kemikleri ve denizcilik arkeolojisi ile ilgileniyor. Marmara Gölü’ndeki balık kemikleri hakkında daha fazla bilgi edinmek için heyecanlı. Yuka, Peru ve Porto Riko da dahil olmak üzere dünyanın birçok farklı yerinde çalışmış bir arkeolog. Geçtiğimiz yıl Koç Üniversitesi Anadolu Medeniyetleri Araştırma Merkezi’nde (ANAMED) gönüllü olarak çalıştıktan sonra burada Batı Anadolu arkeolojisini öğreniyor ve zooarkeolojik referans koleksiyonunun yeniden depolanmasına ve etiketlenmesine yardımcı oluyor. Tuğçe, Koç Üniversitesi Arkeoloji ve Sanat Tarihi bölümlerinde çift anadal yaparak yeni mezun oldu. Çevresel arkeoloji alanında kariyer yapmak istiyor. Bu laboratuvar onun için mükemmel bir fırsat! Son olarak, Şengül Tübingen Üniversitesi’ndeki doktora araştırmasından döndü. Bu yılki koleksiyonlarda balık arıyor ve önceki sezonlardan edindiği deneyimle iyi bir av yakalayacağından eminiz!
Çalışmalarımıza, domuz, koyun, keçi, köpek ve hatta gölden çıkarılan sazan kemikleri de dahil olmak üzere yerinde referans koleksiyonumuzu düzenleyerek başladık.
Kaymakçı zooarkeolojisine giriş niteliğindeki bir atölye çalışmasının ardından ekip hemen bu sezon bulunan kemikleri analiz etmeye başladı. Şimdiye kadar çok sevdiğimiz koyun, keçi ve domuzların yanı sıra kayda değer miktarda geyik de bulduk. Bu yıl elde edilecek buluntulardan daha fazlasını öğrenmek için sabırsızlanıyoruz.
Gygaia Projeleri’nden daha fazla gönderi için bizimle kalın!
Yaklaşık üç hafta süren laboratuvar çalışmaları ve saha çalışmaları için yapılan hazırlıkların ardından Kaymakçı’daki kazılar Haziran ayı başında yeniden başladı.
93.545, 97.541 ve 109.523 numaralı alanlardaki kazılar, eski soruları yanıtlamayı ve daha önce açılmış alanlardaki yarım kalmış işleri tamamlamayı amaçlamaktadır. Yeni bir kazı alanı (86.540), Tunç Çağı Kaymakçı’sının son evresinin korunmasıyla ilgili bir teoriyi test etmek ve alanın merkezindeki yapı ve diğer faaliyetlerin işlevi ve tarihi hakkında daha fazla bilgi edinmek için açılacaktır.
97.541’de yeni kazı kontekstleri açılmadan önce iki yıl boyunca büyüyen bitki örtüsünün temizlenmesi / 109.523’teki jeotekstil örtünün kaldırılması
